Νερό
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
| Νερό | |||
|---|---|---|---|
 | |||
 | |||
 | |||
| Γενικά | |||
| Όνομα IUPAC | Νερό, Οξιδάνιο | ||
| Άλλες ονομασίες | Ύδωρ, ατμός, πάγος, οξείδιο του υδρογόνου, υδρογόνο οξείδιο, διυδρογόνο μονοξείδιο, υδρογόνο μονοξείδιο, υδρογόνο υδροξείδιο | ||
| Χημικά αναγνωριστικά | |||
| Χημικός τύπος | H2O | ||
| Μοριακή μάζα | 18,01528(33) g/mol | ||
| Αριθμός CAS | 7732-18-5 | ||
| SMILES | O | ||
| InChI | 1S/H2O/h1H2 | ||
| Αριθμός EINECS | 231-791-2 | ||
| Αριθμός RTECS | ZC0110000 | ||
| PubChem CID | 962 | ||
| ChemSpider ID | 937 | ||
| Δομή | |||
| Διπολική ροπή | 1,85 D | ||
| Κρυσταλλική δομή στερεού | εξαγωνική | ||
| Μήκος δεσμού | 95,84 pm | ||
| Είδος δεσμού | πολωμένοι ομοιοπολικοί | ||
| Πόλωση δεσμού | 32% (Η+-Ο-) | ||
| Γωνία δεσμού | 104,45° | ||
| Μοριακή γεωμετρία | επίπεδη γωνιακή | ||
| Φυσικές ιδιότητες | |||
| Σημείο τήξης | 0 °C | ||
| Σημείο βρασμού | 100 °C | ||
| Κρίσιμη θερμοκρασία | 373,99 °C | ||
| Κρίσιμη πίεση | 2,2064·107 Pa | ||
| Πυκνότητα | 1.000 Κg/m3 (υγρό, 4 °C) 917 Κg/m3, (στερεό, 0 °C) | ||
| Ιξώδες | 8,9·10-4 Pa·s | ||
| Δείκτης διάθλασης , nD | 1,33 (590-690 nm, 20 °C) | ||
| Τάση ατμών | 3173 Pa | ||
| Εμφάνιση | λευκό ή σχεδόν άχρωμο στερεό, διαφανές με ελαφρά μπλε χροιά κρυσταλλικό στερεό ή υγρό | ||
| Χημικές ιδιότητες | |||
| pI | 15,74 | ||
| Ενθαλπία σχηματισμού | -285,8 ΚJ/mol (υγρό) -241,8 KJ/mol (αέριο) | ||
| Επικινδυνότητα | |||
| Κίνδυνοι κατά NFPA 704 | 
0
0
0
| ||
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες (25°C, 100 kPa). | |||
Δές επίσης: Ποιότητα του νερού
Το λεγόμενο νερό, στην ελληνική δημοτική γλώσσα, ή ὕδωρ (το) στην καθαρεύουσα (το ὕδωρ, του ὕδατος), ήοξιδάνιο, κατά χημική ονοματολογία και αγγλικά: water, είναι η περισσότερο διαδεδομένη χημική ένωση στην επιφάνεια της Γης, καλύπτοντας το 70,9% του πλανήτη μας[1]. Στη φύση (του πλανήτη μας), το νερό υπάρχει στην αέρια κατάσταση (οπότε ονομάζεται υδρατμός), στην υγρή κατάσταση και στη στερεή κατάσταση (οπότε ονομάζεται πάγος). Το νερό, επίσης, βρίσκεται στην κατάσταση υγρού κρυστάλλου, κοντά σε υδρόφιλες επιφάνειες. Το (χημικά καθαρό) νερό, στις «συνηθισμένες συνθήκες» (δηλαδή σε θερμοκρασία 25°C και υπόπίεση 1 atm), βρίσκεται σε μια δυναμική ισορροπία υγρού - αερίου, με κύρια φάση την υγρή. Είναι άγευστο καιάοσμο, σχεδόν άχρωμο και διαυγές, αλλά εμφανίζει μια γαλάζια χροιά όταν βρίσκεται σε βαθιά στρώματα. Πολλές ουσίες διαλύονται στο νερό και γι' αυτό συχνά αποκαλείται «συμπαντικός διαλύτης» (universal solvent). Εξαιτίας αυτού, το νερό στη φύση σπάνια είναι καθαρό και πολλές από τις ιδιότητές του (φυσικού νερού) μπορεί να διαφέρουν από ελαφρά ως σημαντικά από αυτές του χημικά καθαρού νερού. Ωστόσο, υπάρχουν και πολλές ουσίες που είναι ουσιαστικά, αν όχι τελείως, αδιάλυτες στο νερό. Το νερό είναι η μόνη συνηθισμένη ουσία που βρίσκεται (στη φύση του πλανήτη μας) και στις τρεις κοινές καταστάσεις της ύλης και είναι ζωτικό για όλες τις γνωστές μορφές ζωής στη Γη[2]. Το νερό αποτελεί το 55 - 78% του ανθρώπινου σώματος[3].
Το μόριο του νερού αποτελείται από δύο άτομα υδρογόνου (Η) και ένα άτομο οξυγόνου (Ο), που συνδέονται μεταξύ τους με (πολωμένους) ομοιοπολικούς δεσμούς τύπου σ. Έχει χημικό τύπο H2O, αλλά σε μερικές περιπτώσεις χρησιμοποιούνται επίσης και οι τύποι ΗΟΗ και ΟΗ2 (σπανιότερα).
