Το υδρογόνο & το οξυγόνο καίγονται.Το νερό όμως όχι, γιατί;!


ενέργεια και έκρηξηΤο υδρογόνο και το οξυγόνο είναι πολύ εύφλεκτα όπως όλοι γνωρίζουμε και "καίγονται". 
Το νερό όμως, που αποτελείται από υδρογόνο και οξυγόνο 

γιατί δεν είναι εύφλεκτο και δεν καίγεται;! 

Και μάλιστα, με αυτό σβήνουμε και φωτιές! 

Δεν είναι παράξενο;! Ας δούμε λοιπόν γιατί συμβαίνει αυτό το μυστήριο φαινόμενο... 

μόριο νερούΑρχικά να αναφέρουμε ότι ένα μόριο νερού, αποτελείται από 2 άτομα υδρογόνου και 1 άτομο οξυγόνου. 

Το υδρογόνο είναι ένα αέριο που εκρήγνυται και για να γίνει αυτό, χρειάζεται οξυγόνο (πχ από την ατμόσφαιρα) για να γίνει η καύση. 

Αλλά το θέμα είναι: τι είναι καύση; 

Υπόγεια Αίγινα: ο Μπουρδέχτης στον Άγιο Λεόντιο


«ΑΝΙΚΩΔΩΜΗΘΙ Ο ΠΑΝCEBTΩC ΝΑΟC ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΑΙΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΡΑ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΒΡΙΕΝΙ ΕΤΟΥC 1292/3»
Η βυζαντινή αυτή επιγραφή (ανορθόγραφη), διασώζεται σήμερα εντοιχισμένη στην κορυφή του κάστρου της Παλιαχώρας, νησιωτικής καστροπολιτείας της μεσαιωνικής Αίγινας, και αποτέλεσε την αρχή των αναζητήσεων που κατέληξαν στους θαλάμους και τις στοές ενός αξιόλογου διαχρονικού υπογείου έργου, αποκωδικοποιώντας ταυτόχρονα και την υπάρχουσα σχετική νεομυθολογία... 
 Ο Κωνσταντίνος Βρυέννιος βρέθηκε απροόπτως στην Αίγινα το 1237 επικεφαλής του πολεμικού πληρώματος ενός βασιλικού Δρόμωνα, απεσταλμένος από τον Αυτοκράτορα της Νίκαιας Ιωάννη Βατατζή, με καθήκον να εμποδίσει τη μεταφορά του ακάνθινου στεφάνου του Ιησού από την Κωνσταντινούπολη στη Γαλλία. Το ιερό για τους βυζαντινούς κειμήλιο είχε πουληθεί στο Λουδοβίκο Θ΄ της Γαλλίας από τοκογλύφο στον οποίο είχε δοθεί ως ενέχυρο, ως έσχατη λύση για την οικονομική ενίσχυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Θα μεταφερόταν εκεί από συνοδεία τεσσάρων γαλλικών πλοίων, τα οποία ο Βρυέννιος έπρεπε να ακολουθήσει, αναζητώντας μια ευκαιρία να πάρει πίσω το ακάνθινο στεφάνι. Κατά την αναπόφευκτη συμπλοκή, ο Δρόμωνας βυθίστηκε, και ο Βρυέννιος βρέθηκε καταδιωκόμενος από τους Φράγκους, να βγαίνει στο Μαραθώνα της Αίγινας. Από εκεί, λέγεται πως φυγαδεύτηκε από το Λέοντα Ζυγομαλά μέσω υπόγειας στοάς που κατέληγε στην περιοχή της Παλιαχώρας, όπου μετά από χρόνια ο Βρυέννιος ανοικοδόμησε -επιστρέφοντας- το εκκλησάκι του Ταξιάρχη.