The Prelude to the HADO Age

The Prelude to the HADO Age

Ο Dr Masaru Emoto είναι ο ουσιαστικός ιδρυτής της φιλοσοφίας του ΗΑDO. HADO σημαίνει τύχη ή εύνοια και έννοια ανάλογη του Chi, της ψυχής δηλαδή, στην ιαπωνική φιλοσοφία. Ας γίνω, όμως, πιο σαφής. Όλες οι ουσίες αποτελούνται από συνδυασμούς ατόμων, τα οποία αποτελούνται από ηλεκτρόνια και έναν πυρήνα. Επειδή τα ηλεκτρόνια έχουν αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο και ο πυρήνας θετικό, τα πρώτα περιστρέφονται γύρω από τον πυρήνα με εξαιρετικά μεγάλη ταχύτητα και εκπέμπουν μοναδικά κύματα ενέργειαςχαμηλής συχνότητας. Η ενέργεια ΗΑDO περιστρέφεται γύρα από το άτομο με μεγάλη ταχύτητα με τη βοήθεια των ηλεκτρονίων. Αυτή η κίνηση σχηματίζει ένα πεδίο μαγνητικού συντονισμού που για κάθε άτομο είναι μοναδικό. Η σύγχρονη φυσική αποκαλεί το φαινόμενο αυτό "chaos" του μικροπεριβάλλοντος του ατόμου και συμπληρώνεται από τη θεωρία των νετρίνο που επίσης βρίσκονται σε αέναη κίνηση στον πυρήνα και καθορίζουν το βασικό ενεργειακό επίπεδο. Το HADO είναι η μικρότερη μονάδα αόρατης ενέργειας και συνοδεύει όλες τις μορφές ενέργειας. To HADO μετριέται με τον Αναλυτή Μαγνητικού Συντονισμού και η λειτουργία του στηρίζεται στο συντονισμό πεδίων (ένα απλό παράδειγμα, για να καταλάβετε, είναι να σκεφτείτε πώς, όταν χτυπήσουμε ένα διαπασών σε ένα δωμάτιο, αυτό "ενεργοποιεί" και το οποιοδήποτε άλλο διαπασών στο χώρο -που το ακολουθεί με την ίδια συχνότητα).

Μακριά από τα μικροσκόπια και τους αλγορίθμους, είναι σαφές ότι το βασικό ενεργειακό μας επίπεδο και η συνείδησή μας καθορίζεται από την ενέργεια αυτή, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια. Ο Dr Emoto και ο Dr Lorenzen διάλεξαν ως φορέα πειραματισμού τους το νερό. Το νερό που θεωρείται η πηγή ζωής στον πλανήτη, αποτελεί το 95 % του γονιμοποιημένου ωαρίου και το 70 % του ανθρωπίνου σώματος. Αφού βρέθηκε και ο κατάλληλος τρόπος να καταγραφεί η "συμπεριφορά" του νερού στα διάφορα ερεθίσματα, αποκαλύφθηκε πως το νερό μπορεί να "μεταγράψει" μια πληροφορία, μια ενέργεια, και να τη μεταδώσει.

Αρχικά, μελετήθηκαν (χωρίς παρεμβάσεις) οι φωτογραφίες κρυστάλλων νερού από διάφορες περιοχές του πλανήτη. Παρατηρώντας τις εικόνες παρακάτω, μπορείτε να καταλάβετε ότι το νερό είχε διαφορετικές όψεις... Σύμπτωση?

Εδώ έχουμε 3 φωτογραφίες κρυστάλλων μικρο-συσσωματωμένου νερού από την περιοχή τηςΧιροσίμα και γειτονικών της περιοχών. Η περιοχή αυτή ακόμα θρηνεί θύματα της πυρηνικής καταστροφής. Τόσα χρόνια μετά...




Είναι εμφανής ο κακός σχηματισμός κρυστάλλων. Ακολουθεί το Παρίσι, σε ένα δείγμα από το Σηκουάνα, που φαίνεται να "νοσεί"...

Η εικόνα του κρυστάλλου είναι ανάλογη και για το Λονδίνο, παρακάτω.

Αντίθετα, το νερό στη Νέα Υόρκη -παρά τα επανειλημμένα φιλτραρίσματά του- είναι πιο καθαρό ποιοτικά και δίνει και έναν όμορφο σχετικά κρύσταλλο.


Στο Βανκούβερ δε, στη δυτική πλέον ακτή της Βορείου Αμερικής, η εικόνα είναι σαφώς πιο εντυπωσιακή και το νερό σαφώς πιο "ευνοημένο". Αυτές οι δυο φωτογραφίες είναι σίγουρα ένας λόγος να σε πείσουν να μεταναστεύσεις στη Χώρα των Πολλών Υποσχέσεων ή έστω στον Καναδά...


Ο Emoto, στα πρώτα βήματα των μελετών του, είχε παραγκωνίσει την επιστημονική του ιδιότητα και παρείσφρυσε περισσότερο σε ιδέες του εσωτερισμού. Η θέλησή του να "αποδείξει" την "ανωτερότητα" της πληροφορίας που κωδικοποιούταν στο νερό σε περιοχές με έντονο το θρησκευτικό στοιχείο, μας έδωσε τις παρακάτω απίστευτα όμορφες εικόνες. Είναι πολύ περίεργο, όπως θα παρατηρήσει, το να υπάρχει το νερό στις δοξασίες όλων των θρησκειών που υπήρξαν ανα τους αιώνες. Και ποια η σημασία του νερού στην τελετουργία της βάπτισης? Της "κάθαρσης"? Όντως, "κάτι" φαίνεται να επηρεάζει τους κρυστάλλους του νερού στις περιοχές αυτές. Και αυτό το κάτι είναι κάτι όμορφο... Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι από κρύσταλλο νερού της πηγής Σάνμπου Ίτσι Γιουσούι (αν διαβάζω σωστά), πηγή που οι παραδόσεις θέλουν να δημιούργησε με θαύμα κάποιος βουδιστής δάσκαλος. Μπορεί να μην πιστεύω σε όλο αυτό, αλλά η εικόνα μου βάζει κάποια ερωτηματικά.


Σε αυτή τη φωτογραφία κρύσταλλος από την πηγή Σάιζο, την πηγή που πιθανότατα έπινε ο Καμπαμαρού (η Σάιζο ήταν η γενέτειρά του -Κατάρα!).


Τέλος, η πηγή στη Λούρδη της Γαλλίας. Η πηγή της Αγίας Λούρδης θεωρείται θαυματουργή και το νερό της είναι αυτό που βρέθηκε με τη μεγαλύτερη φυσική ζωτική ενέργεια HADO. Αυτός είναι και ο λόγος που δέχεται πάνω από 4.000.000 επισκέπτες κάθε χρόνο. Αυτός και ο λόγος που η Μαντόνα διάλεξε αυτό το όνομα για τη μικρή της. Για πάρτε μάτι...


Ο Emoto , όμως, δε στάθηκε εκεί. Προσπάθησε να μελετήσει την εξέλιξη του κρυστάλλου στο χρόνοσε ένα συγκεκριμένο χώρο, για να διαπιστώσει αν όντως επηρεάζεται από το περιβάλλον και τις αλλαγές γύρω του. Παρακάτω σας παραθέτω τα αποτελέσματα παρακολούθησης του νερού της βροχής στην επαρχία Σαϊτάμα, μια περιοχή που αντιμετώπισε μεγάλα προβλήματα ρύπανσης. Τον Ιούνιο του 1998 ξεκίνησε μια εκστρατεία κατά της ρύπανσης και τα αποτελέσματα είναι ορατά... και στους κρυστάλλους του νερού της βροχής! (Πρώτη λήψη νερού η πάνω αριστερά και η τελευταία κάτω κάτω).


Αυτό, όμως, από εμένα κρίνεται ως φυσικό επακόλουθο και δε θα το αξιολογήσω ως επιπλέον στοιχείο. Απλά το παραθέτω.

Το επόμενο βήμα ήταν να διαπιστωθεί, αν όντως το νερό μπορούσε να μεταφέρει κάποια πληροφορία. Η διαδικασία της μεταγραφής της πληροφορίας στο νερό ξεκίνησε με τη θεραπευτική μουσική ΗΑDO. Πρώτος συνθέτης της ο Alan Rubik, ο οποίος προσάρμοσε τις γνώσεις που κατέκτησαν οι προκάτοχοί του στη μουσική. Δηλαδή, μετέφερε τις "δονήσεις", την ενέργεια του HADO, σε μουσική. Ένα ελάχιστο δείγμα της μουσικής ΗΑDO μπρείτε να κατεβάσετε <εδώ>. Μην περιμένετε κάτι σε Νick Cave ή Kylie, η μουσική αυτή είναι καθαρά θεραπευτική...

Παρακάτω ακολουθούν κρύσταλλοι απεσταγμένου νερού ("καθαρού" δηλαδή από πληροφορίες του περιβάλλοντος που συλλέχθηκε) πριν την έκθεσή τους σε μουσική HADO...


Και μετά από έκθεση σε μουσική ΗΑDO επί 24ώρου βάσεως. Τα αποτελέσματα είναι εμφανή...


Και ερχόμαστε στην αποκάλυψη. Εκεί που φαινόταν ότι αυτή η αναζήτηση θα έφτανε στο τέλος της, ένα πείραμα ήρθε να (ξανα)ταράξει τα νερά. Το πείραμα αυτό είχε ως εξής: Βρασμένο ρύζι μοιράστηκε σε 2 γυάλινα αποστειρωμένα δοχεία. Στη συνέχεια και επί ένα μήνα έλεγε καθημερινά στο ρύζι του ενός δοχείου "Ευχαριστώ" με όλην του τη διάθεση, ενώ στο άλλο έλεγε "Ηλίθιο!" κάνοντας ταυτόχρονα άσχημες σκέψεις (μη γελάτε!). Το πρώτο ρύζι υπέστη μια καλή ζύμωση (αριστερά), ενώ το δεύτερομούχλιασε και σάπισε (δεξιά). Οι επιστήμονες επανέλαβαν το πείραμα ουκ ολίγες φορές και τα αποτελέσματα ήταν τα ίδια, παρόλο που δε μπορούσε να εξηγηθεί το φαινόμενο επιστημονικά. Τα μικρόβια, ενώ ήταν τα ίδια σε κάθε δοχείο, "επέμεναν" να διαφοροποιούνται σε ωφέλιμα και μη, ανάλογα με την κουβέντα που εισέπρατταν! Ομολογώ, ότι ο MAD ξεκίνησε το πείραμα αυτό, για να έχει τα δικά του αποτελέσματα και θα σας ανακοινώσει άμεσα (για να δούμε)...


Μετά τα λόγια, ακολούθησαν τα γραπτά μηνύματα (Όχι sms ηλίθια! -θα έλεγε ένας φίλος, αλλά με το ηλίθια είπαμε διαφεύγει το ΗΑDO). Βάλθηκαν, λοιπόν, να αποδείξουν ότι με το να βάζουν messages in a bottle με διάφορα μηνύματα, το νερό άλλαζε την κρυστάλλωσή του, αναδιανέμοντας διαφορετικά την ενέργεια HADO του. Όπερ και εγένετο...

Η ανταπόκριση του νερού στο μήνυμα / λέξη "Αγάπη".

Και η ανταπόκρισή του στο μήνυμα / φράση "Θα σε σκοτώσω"...

Καθώς και συγκριτικά οι λέξεις "Άγγελος" (αριστερά) και "Διάβολος" (δεξιά).
Προσοχή! Μιλάμε για τον άγγελο στη χάρη, όχι στο όνομα ;-)

Χωρίς περιθώρια αμφισβήτησης πια (για τον Emoto και τους μεταγενέστερούς του φυσικά), προχώρησε η εφαρμογή των κεκτημένων στην Ιατρική. Ήδη ετοιμάζεται να λειτουργήσει η 2η Σχολή Συμβούλων Θεραπείας με ενέργεια HADO και πλήθος δημοσιεύσεων βκατακλύζουν τα ιατρικά επιστημονικά περιοδικά με αναφορές στις θεραπευτικές ιδιότητες της ΗΑDO. Είναι, σαφώς, η μόνη επιστημονική "αίρεση" που στηριζόμενη σε θρησκευτικά / λατρευτικά στοιχεία κατάφερε να οδηγηθεί επιστημονικά σε τεκμηριωμένα αποτελέσματα. Πρώτη ταγός της νέας αυτής θεραπευτικής η σύζυγος του Dr Lorenzen, η οποία με αποδείξεις θεραπεύτηκε από τον καρκίνο. Θα μου πεις μπορεί να ήταν τύχη... αλλά για πόση τύχη μιλάμε με τόσες επιτυχίες στον τομέα αυτόν τα τελευταία χρόνια? Είμαστε φτιαγμένοι από νερό και εφόσον το νερό μπορεί να μεταγράφει κώδικες, πιθανότατα κι εμείς σαν όντα μπορούμε. Αυτό σκέφτονται οι υποστηρικτές του ΗADO. Πέρα, όμως, από τις φαντασιώσεις, η Ογκολογία δείχνει πλέον (και χωρίς κουκούλα) την κακή ψυχολογία ως το χειρότερο εχθρό του ανθρώπου για την εμφάνιση καρκίνου. Και όλες οι άλλες ειδικότητες στρέφονται περισσότερο ή λιγότερο προς την ίδια κατεύθυνση. Πλήθος μελετών επιβεβαιώνουν τη θεωρία. Ο άνθρωπος αποτελείται όντως από 70 % νερό και πλέον. Και η μεταγραφή των καλών πληροφοριών είναι γεγονός αποδεικτέο... Γι'αυτό ήνοικιάστε κάποιον να σα λέει ευχαριστώ όλη μέρα ή απλά ζήστε "γεμάτα" και χωρίς κακία. Στατιστικά η ψυχολογία στην προδιάθεση για καρκίνο παίζει πολύ σημαντικότερο ρόλο και από το κάπνισμα και από το αλκοόλ και από όλους τους άλλους απτούς παράγοντες μαζί.

PS: Μπορεί να αμφισβητώ τα παραπάνω, αλλά οι εξελίξεις δεν είναι με το μέρος μου. Δείτε το κείμενο σαν μια παραβολή. Με ηθικό δίδαγμα... την καλή ψυχολογία. Άλλωστε τι κερδίζουμε με το να στεναχωριόμαστε? Ας κοιτάξουμε μπροστά το μέλλον με αισιοδοξία και οι κώδικες φαίνεται πως θα είναι σύμμαχοί μας. Αφιερωμένο στη Λυδία μας και σε όλους αυτούς που δίνουν καθημερινά τις μάχες τους με τον κακό αυτό δαίμονα του καρκίνου...

Βιβλιογραφία (further reading):

-Masaru Emoto. The Message From Water. HADO Kyoikusha Co., Ltd (1999)
-Emoto M. Healing with water. J Altern Complement Med 10(1); 19-21 (2004)
-Selingman ME. Optimism, pessimism, and mortality. Mayo Clin Proc: 75(2); 140-143 (2000)
-Giltay EJ, et al. Dispositional optimism and all-cause and cardiovasular mortality in a prospective cohort of elderly dutch men and women. Arch Gen Psychiatry 61(11); 1126-1135 (2004)
-Kubzansky LD, et al. Is the glass half empty or half full? A prospective study of optimism and coronary heart disease in the normative aging study. Psychosom Med 63(6); 910-916 (2001)
-Brummett BH, et al. Ratings of positive and depressive emotion as predictors of mortality in coronary patients. Int J Cardiol 100(2); 213-216 (2005)
-Levy BR, et al. Longevity increased by positive self-perceptions of aging. J Pers Soc Psychol 83(2); 261-270 (2002)
και χάρη στην υπενθύμιση της Πηνελόπης:
-Coyne JC & Palmer SC. More Claims About Depression, Immune Function, and Survival That Exceed the Evidence. J Clin Oncol 25(33): 5328-9 (2007)

Νερό

Νερό
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το νερό σε στερεά (παγόβουνο), υγρή (θάλασσα) και αέρια (σύννεφα) μορφή
Το νερό (ή στη καθαρεύουσα ύδωρ, λέξη από την οποία και πολλοί οι παράγωγοι όροι: υδατικό, ένυδρο κ.λπ.) είναι η περισσότερο διαδεδομένη χημική ένωση που είναι απαραίτητη σε όλες τις γνωστές μορφές ζωής στον πλανήτη μας . Οι άνθρωποι και τα ζώα έχουν στο σώμα τους 60-70% νερό (κατά βάρος), ενώ φθάνει μέχρι και το 90% εκείνου των κυττάρων. Το νερό αποτελείται από υδρογόνο και οξυγόνο.
Πίνακας περιεχομένων [Απόκρυψη]
1 Καταστάσεις
2 Σύσταση
3 Δομή του μορίου
4 Φυσικές ιδιότητες
5 Χημικές ιδιότητες
5.1 Βαρύ και υπερβαρύ ύδωρ
6 Φυσικό νερό
7 Άλατα στο νερό και αποσκλήρυνση
8 Βιολογικός ρόλος
9 Ιαματικές πηγές
10 Πόσιμο νερό
11 Γλυκό νερό
12 Έλεγχος του πόσιμου νερού
13 Το πρόβλημα της λειψυδρίας
14 Διάφορα
15 Δείτε επίσης
[Επεξεργασία]Καταστάσεις

Απαντάται και στις τρεις μορφές: στερεή (πάγος, χιόνι), υγρή (νερό πηγών, ποταμών, θαλασσών) και αέρια (υδρατμοί στην ατμόσφαιρα). Επίσης, το νερό υπάρχει σ' όλους τους ζωντανούς (ζωικούς και φυτικούς) οργανισμούς. Στις τροφές υπάρχει σε μεγάλο ποσοστό. Το γάλα π.χ. περιέχει 87%, οι πατάτες 78%, τα αβγά 74%, τα λαχανικά και τα φρούτα μέχρι 93% νερό. Στο ανθρώπινο σώμα το νερό περιέχεται σε ποσότητα 70% και στο αίμα 90%. Μερικές φορές προσκολλάται σε διάφορες χημικές ουσίες και σχηματίζει μ' αυτές ένυδρες ενώσεις, συνήθως κρυσταλλικές, όπως είναι ο ένυδρος θειικός χαλκός, ο γύψος, το θειικό ασβέστιο κ.ά. Το νερό αυτό ονομάζεται "κρυσταλλικό νερό". Άλλοτε πάλι το νερό ενώνεται σταθερά με τα μόρια των χημικών ενώσεων και σχηματίζεται νέα χημική ένωση.
Έτσι π.χ. το τριοξείδιο του θείου και το πεντοξείδιο του φωσφόρου ενώνονται με το νερό και δίνουν νέες χημικές ενώσεις, το θειικό οξύ και το φωσφορικό οξύ.
Το νερό αυτό ονομάζεται "χημικό" και δεν είναι δυνατό να απομακρυνθεί με θέρμανση όπως το κρυσταλλικό νερό.
[Επεξεργασία]Σύσταση

Το νερό μέχρι το 18ο αιώνα θεωρούνταν ως στοιχείο. Πρώτος ο πατέρας της νεότερης χημείας Λαβουαζιέ απέδειξε ότι είναι ένωση του υδρογόνου και του οξυγόνου. Κάθε μόριο νερού περιέχει δύο άτομα υδρογόνου και ένα άτομο οξυγόνου. Έτσι ο χημικός του τύπος του νερού είναι H2O και η σχετική αναλογία βαρών του υδρογόνου και του οξυγόνου είναι 2,016: 16,000.
[Επεξεργασία]Δομή του μορίου

Ιδιότητες
Γενικές
Ονομασία Νερό
Μοριακή γεωμετρία (non-SI)
Χημικός τύπος H2O
εμφάνιση Διαυγές, σχεδόν άχρωμο υγρό με έναν ελαφρά μπλε τόνο [1].
Φυσικές
Ατομικό βάρος 18.01528 amu
Σημείο τήξεως 273.15 K (0 °C)
Σημείο ζέσεως 373.15 K (100 °C)
Κρίσιμη θερμοκρασία 647 K
Κρίσιμη πίεση 22.1 MPa
Πυκνότητα (μεγ.) 999.972 kg/m3 στους 4 °C
Δείκτης διάθλασης 1.333 (υγρό νερό, 20 °C)
Θερμοχημεία
ΔfH0αέριο -241.83 kJ/mol
ΔfH0υγρό -285.83 kJ/mol
ΔfH0στερεό -291.83 kJ/mol
S0αέριο, 1 bar 188.84 J/(mol·K)
S0υγρό, 1 bar 69.95 J/(mol·K)
S0στερεό 41 J/(mol·K)
Ασφάλεια
Κατάποση Απαραίτητο για τη συντήρηση της ζωής. Υπερβολική κατανάλωση μπορεί να προκαλέσει κράμπες, και μπορεί να οδηγήσει τελικά σε ανισορροπία ηλεκτρολυτών εξαιτίας της όσμωσης, προκαλώντας πονοκέφαλο, σύγχυση και πιθανόν κώμα ή θάνατο (μετά από ώρες).
Εισπνοή Μπορεί να οδηγήσει σε ασφυκτικά συμπτώματα παρ' όλιγον πνιγμό ή ημιπνιγμό και πνιγμό.
Επιδερμίδα Παρατεταμένη εμβάπτιση (παραμονή στο νερό) μπορεί να προκαλέσει ξεφλούδισμα (απολέπιση).
Μάτια Δεν ενέχει κίνδυνο.
Μονάδες SI χρησιμοποιήθηκαν όπου ήταν δυνατό. Εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά, τα μεγέθη αναφέρονται σε κανονικές συνθήκες.

Το μόριο του νερού δεν είναι γραμμικό, δηλαδή οι δεσμοί Ο-Η δε βρίσκονται πάνω στην ίδια ευθεία, αλλά σχηματίζουν γωνία 104,5 μοιρών. Το μήκος του δεσμού Ο-Η είναι 0,96 Å (Άγκστρεμ, 1 Å = 10-8 cm). Λόγω της γωνιακής διάταξης του δεσμού Ο-Η, το μόριο του νερού είναι ασύμμετρο και έχει υψηλή διπολική ροπή. Το κέντρο του θετικού φορτίου βρίσκεται προς την πλευρά του υδρογόνου και του αρνητικού προς την πλευρά του οξυγόνου. Ο υψηλός πολικός χαρακτήρας του μορίου εξηγεί τη μεγάλη του διηλεκτρική σταθερά (78 στους 25°C) και άλλες ιδιότητες αυτού, όπως είναι η διάλυση ετεροπολικών ενώσεων στο νερό, ιδιότητα που το καθιστά ένα από τα καλύτερα διαλυτικά μέσα.
Το νερό παρουσιάζει έντονα το φαινόμενο της σύζευξης, με τη δημιουργία δεσμών διά γέφυρας υδρογόνου. Τα μόρια δηλαδή του νερού σχηματίζουν δεσμούς μεταξύ του ηλεκτροθετικού υδρογόνου του ενός μορίου και του ηλεκτροαρνητικού οξυγόνου του άλλου μορίου.
Δεσμοί υδρογόνου μεταξύ των μορίων του νερού εξακολουθούν να υπάρχουν και σε υψηλή σχετικά θερμοκρασία. Έτσι, στους 25°C ο αριθμός των δεσμών υδρογόνου μεταξύ των μορίων του νερού έχει τέτοια τιμή, ώστε ο στοιχειομετρικός τύπος του, στους 25°C, δεν είναι ο γνωστός H2O, αλλά H180O90.
[Επεξεργασία]Φυσικές ιδιότητες

Το νερό είναι υγρό, διαυγές, άχρωμο σε λεπτά στρώματα, κυανίζον σε μεγάλους όγκους. Η καθαρή ουσία είναι άγευστη, ενώ το καλό πόσιμο νερό έχει ευχάριστη γεύση, που οφείλεται στα διαλυμένα άλατα και αέρια. Η πυκνότητα του νερού είναι διαφορετική σε διάφορες θερμοκρασίες, με μέγιστη στους 4°C. Στον παρακάτω πίνακα δίνονται οι τιμές της πυκνότητας του νερού σε διάφορες θερμοκρασίες.
ΠΥΚΝΟΤΗΤΕΣ ΝΕΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΓΟΥ
Θερμοκρασία σε °C Πυκνότητα (gr/cm3)
100 0.9586
80 0.9719
60 0.9833
40 0.9923
20 0.9982
10 0.9997
5 0.9999
3.98 1.0000
0 (νερό) 0.9998
0 (πάγος) 0.9170
Από τον πίνακα φαίνεται πως το νερό σε στερεή κατάσταση έχει μικρότερη πυκνότητα απ' ό,τι στην υγρή. Αυτό έχει μεγάλη σημασία για την οικονομία της φύσης: Οι πάγοι επιπλέουν στο νερό και δρουν ως μονωτικά, εμποδίζοντας το νερό που βρίσκεται από κάτω να παγώσει, μ' όλες τις ευεργετικές συνέπειες στη ζωή του υδρόβιου κόσμου. Χωρίς την "ανωμαλία" αυτή της πυκνότητας του νερού, η ζωή στον πλανήτη μας δε θα υπήρχε, τουλάχιστον με τη σημερινή της μορφή, εξαιτίας της βαθμιαίας ψύξης του νερού της επιφάνειας της Γης. Η ιδιορρυθμία της πυκνότητας του νερού είναι η αιτία της αποσάθρωσης των βράχων. Το νερό που εισέρχεται στις ρωγμές των βράχων στερεοποιείται κατά τη διάρκεια του χειμώνα και προκαλεί την αποσάθρωσή τους. Ακόμα, το σπάσιμο των σωλήνων διανομής του νερού κατά το χειμώνα οφείλεται στην αύξηση του όγκου του νερού κατά τη μετάβαση από την υγρή στη στερεή κατάσταση.
Το νερό έχει ειδική θερμότητα(θερμοχωρητικότητα) πολύ μεγάλη (). Χρησιμοποιείται ευρύτατα ως ψυκτικό μέσο και ως φορέας θερμότητας στα καλοριφέρ.
[Επεξεργασία]Χημικές ιδιότητες

Το νερό έχει ποικίλη χημική δράση. Σχηματίζει "ενώσεις διά προσθήκης" με πολλά άλατα, καθώς και με πολλά μόρια άλλων ουσιών. Οι ενώσεις αυτές ονομάζονται υδρίτες ή ένυδρες ενώσεις. Οι δυνάμεις που ενώνουν τα μόρια των ουσιών και του νερού είναι:
Ελκτικές δυνάμεις μεταξύ του θετικού ιόντος του μετάλλου και του αρνητικού οξυγόνου του πεπολωμένου μορίου του νερού
Σχηματισμός ημιπολικού δεσμού μεταξύ του ατόμου του οξυγόνου και του ιόντος του μετάλλου με ένα ζεύγος ηλεκτρονίων.
Σχηματισμός γέφυρας υδρογόνου μεταξύ του μορίου του νερού και της ουσίας.
Άλλος σημαντικός τύπος αντίδρασης του νερού είναι η υδρόλυση.
Το νερό επιτελεί αντιδράσεις οξειδοαναγωγής, όπου δρα άλλοτε ως οξειδωτικό και άλλοτε ως αναγωγικό μέσο.
[Επεξεργασία]Βαρύ και υπερβαρύ ύδωρ
Εκτός από το συνηθισμένο νερό (Η2Ο), που είναι το οξείδιο του πρωτίου (H), έχουμε και το βαρύ ύδωρ, που είναι το οξείδιο του δευτερίου (D2Ο), καθώς και το υπερβαρύ ύδωρ, που είναι το οξείδιο του τριτίου (Τ2Ο). Βρέθηκε ότι στο φυσικό νερό περιέχεται το D2Ο (βαρύ ύδωρ) σε ποσότητα 1:6.000 περίπου. Καθαρό D2Ο παρασκευάζεται με εξαντλητική ηλεκτρόλυση υδατικών διαλυμάτων αλκαλίων, γιατί ηλεκτρολύεται κατά προτίμηση το κοινό νερό και συνεπώς, τα υπολείμματα της ηλεκτρόλυσης του νερού εμπλουτίζονται σε βαρύ νερό.
[Επεξεργασία]Φυσικό νερό

Το φυσικό νερό (πηγών, ποταμών κ.λ.π.) δεν είναι καθαρή χημική ένωση. Περιέχει σχεδόν πάντοτε διαλυμένα ανόργανα άλατα, αέρια και άλλες ουσίες, πολλές φορές και οργανικές. Σχηματίζεται από τη συμπύκνωση των υδρατμών που παράγονται από την εξάτμιση του νερού των ποταμών, των λιμνών και των θαλασσών που πέφτει ως βροχή, χιόνι ή χαλάζι. Η ανακύκλωση του νερού του πλανήτη μέσω συνεχών μετατροπών στη φυσική του κατάσταση είναι γνωστή και ως υδρολογικός κύκλος ή κύκλος του νερού
Το νερό της βροχής διαλύει διάφορα συστατικά της ατμόσφαιρας, π.χ. διοξείδιο του άνθρακα (CΟ2), λίγο οξυγόνο και άζωτο, συμπαρασύρει σκόνη, αιθάλη και άλλες αιωρούμενες ουσίες. Φτάνει στη γη ως αραιότατο οξύ, λόγω του διαλυμένου διοξειδίου του άνθρακα. Για το λόγο αυτόν, το φυσικό νερό διαλύει τα δυσδιάλυτα ανθρακικά άλατα του ασβεστίου και του μαγνησίου και τα μετατρέπει σε ευδιάλυτα όξινα ανθρακικά άλατα των στοιχείων.
[Επεξεργασία]Άλατα στο νερό και αποσκλήρυνση

Όλα σχεδόν τα πόσιμα νερά περιέχουν, εκτός από τα όξινα ανθρακικά άλατα, και άλλα που διαλύονται στο νερό, όταν αυτό τα συναντά στο έδαφος, όπως χλωριούχο νάτριο (ΝaCl), θειϊκό ασβέστιο (CaSΟ4), θειϊκό μαγνήσιο (ΜgSΟ4) κ.λ.π. Όταν το νερό περιέχει μεγάλη ποσότητα διαλυμένων αλάτων, λέγεται σκληρό νερό. Το σκληρό νερό είναι ακατάλληλο για την πλύση με σαπούνι, γιατί σχηματίζονται σ' αυτό αδιάλυτοι σάπωνες ασβεστίου και μαγνησίου, δηλ. ελαϊκά, παλμιτικά και στεατικά άλατα ασβεστίου και μαγνησίου που δεν έχουν καμία απορρυπαντική ικανότητα και επιπλέον δε σχηματίζεται καθόλου αφρός σαπουνιού. Το σκληρό νερό προκαλεί διάφορες σοβαρές βιομηχανικές ενοχλήσεις στους ατμολέβητες και αφήνει μετά την εξάτμιση σημαντικές ποσότητες στερεών αποθεμάτων (πουρί).
Παλαιότερα, η αποσκλήρυνση του νερού, η αφαίρεση δηλαδή των όξινων ανθρακικών αλάτων του ασβεστίου και του μαγνησίου, γινόταν χημικώς, αναμειγνύοντας και αναταράζοντας το νερό με γάλα ασβέστου. Μετά την ανατάραξη κατακαθόταν το ευδιάλυτο όξινο ανθρακικό ασβέστιο ως αδιάλυτο ανθρακικό ασβέστιο. Αφηνόταν να καταπέσει το στερεό ανθρακικό ασβέστιο (CaCΟ3) και λαμβανόταν το διαυγές νερό, που ήταν σχεδόν χωρίς σκληρότητα.
Με βρασμό το νερό χάνει τη σκληρότητά του.
Άλλωστε στην αντίδραση αυτή οφείλεται ο σχηματισμός των σταλακτιτών (από την οροφή του σπηλαίου) και των σταλαγμιτών (από το δάπεδο). Οι μεγάλες όμως βιομηχανίες δεν μπορούσαν να καλυφτούν με τις μεθόδους αυτές αποσκλήρυνσης του νερού. Εδώ και πολλά χρόνια χρησιμοποιείται η μέθοδος αποσκλήρυνσης με περμουτίτες. Οι περμουτίτες είναι τεχνητοί ζεόλιθοι (ένυδρα πολυπυριτικο - αργιλικά άλατα αλκαλίων, όπως π.χ. ο νατρόλιθος).
Το σκληρό νερό αφήνεται να κατέλθει από ένα στενό πύργο γεμάτο με κόκκους περμουτίτη, οπότε τα κατιόντα του ασβεστίου και του μαγνησίου που περιέχονται στο σκληρό νερό ανταλλάσσονται με ισοδύναμη ποσότητα κατιόντων νατρίου από το ζεόλιθο, ενώ τα ανιόντα παραμένουν στο νερό.
Η ανταλλαγή αυτή είναι αμφίδρομη, και όταν εξαντληθεί ο ζεόλιθος, δηλ. όταν όλο το νάτριο αντικατασταθεί από ασβέστιο και μαγνήσιο, τότε διαβιβάζεται από τον πύργο διάλυμα χλωριούχου νατρίου, το οποίο εκτοπίζει το ασβέστιο ή το μαγνήσιο που είναι ενωμένο με το ζεόλιθο και έτσι "αναγεννιέται" ο ζεόλιθος.
Πιο σύγχρονη μέθοδος αποσκλήρυνσης του νερού είναι η μέθοδος με ανταλλαγή ιόντων. Κατά τη μέθοδο αυτή είναι δυνατό να αφαιρούνται και τα θετικά και τα αρνητικά ιόντα με χρησιμοποίηση κατάλληλων συνθετικών ρητινών από γιγαντιαία οργανικά μόρια. Το νερό αυτό χρησιμοποιείται ως απεσταγμένο.
[Επεξεργασία]Βιολογικός ρόλος

Η σημαντικότητα του βιολογικού ρόλου του νερού καθίσταται εμφανής αν υπολογίσει κανείς ότι στο εσωτερικό περιβάλλον των κυττάρων το νερό καταλαμβάνει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της κατά βάρος σύστασής των, που μπορεί να μην είναι το ίδιο σε όλα τα κύτταρα, και που κυμαίνεται μεταξύ 70 και 90%. Και ακόμη ότι το μεσοκυττάριο υγρό αποτελεί το υδατικό περιβάλλον που αναπτύσσονται τα κύτταρα των πολυκυττάρων οργανισμών.
Οι περισσότερες χημικές ουσίες που παρατηρούνται στο εσωτερικό των κυττάρων είναι "ευδιάλυτες" στο νερό. Το γεγονός αυτό επιτρέπει στις διαλυμένες ουσίες την εύκολη μετακίνησή τους από το ένα σημείο του κυττάρου σε άλλο και κατά συνέπεια την επαφή τους και την εξ αυτής πραγματοποίηση των χημικών αντιδράσεων μέσα στο κύτταρο.
Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η υδρόλυση των μακρομορίων κατά την οποία μάλιστα το νερό συμμετέχει ως αντιδρόν σώμα.
Σημαντικότεροι λόγοι που καθιστούν το νερό τόσο απαραίτητο στοιχείο της ζωής είναι ακριβώς οι φυσικοχημικές του ιδιότητες που αποτελούν απόρροια της πολικότητας και της ικανότητας των μορίων του να συνδέονται μεταξύ τους με δεσμούς υδρογόνου.
Αναλυτικότερα οι φυσικοχημικές του αυτές ιδιότητες είναι:
Η μεγάλη διαλυτική ικανότητα.
Η μεγάλη αντίσταση σε θερμικές μεταβολές, (μεγαλύτερη από κάθε υγρό).
Η ανάπτυξη ισχυρών δυνάμεων συνοχής και συνάφειας.
Η μεγάλη πυκνότητα σε υγρή μορφή απ΄ ότι σε στερεή.
Η αντιστρεπτή διάσταση του νερού σε κατιόντα υδρογόνου και ανιόντα υδροξυλίου.
[Επεξεργασία]Ιαματικές πηγές

Το νερό της βροχής μερικές φορές διεισδύει μέσα στο έδαφος και γίνεται θερμότερο, γι' αυτόν το λόγο διαλύει περισσότερες στερεές ουσίες με τις οποίες έρχεται σε επαφή. Το νερό αυτό βγαίνει στην επιφάνεια και σχηματίζει πηγές που λέγονται "θερμές πηγές" ή "μεταλλικές" ή "ιαματικές". Ανάλογα με τις ουσίες που είναι διαλυμένες στο νερό, οι θερμές πηγές διακρίνονται σε διάφορες κατηγορίες, όπως σε "οξυανθρακικές" (Νιγρίτα, Σουρωτή), που περιέχουν διοξείδιο του άνθρακα, "θειούχες" ( Λαγκαδάς, Σέδες, Σιδηρόκαστρο), που περιέχουν υδρόθειο και άλλα θειούχα άλατα, "αλκαλικές" (Λουτράκι, Αιδηψός), που περιέχουν όξινο ανθρακικό νάτριο ή λίθιο, "πικρές", που περιέχουν θειϊκό μαγνήσιο, θειϊκό νάτριο, "σιδηρούχες" και τέλος "ραδιενεργές", λόγω των ραδιενεργών αερίων που περιέχουν. Οι Ιαματικές πηγές εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην πόλη Σπα του Βελγίου.
[Επεξεργασία]Πόσιμο νερό

Το πόσιμο νερό πρέπει να είναι διαυγές, άχρωμο, άοσμο, δροσερό (θερμοκρασίας 7 - 11 βαθμών Κελσίου). Πρέπει να περιέχει μικρή ποσότητα ανόργανων αλάτων (0,5 γραμ. στο λίτρο), γιατί το καθαρό νερό χωρίς διαλυμένα άλατα είναι βλαβερό για τον οργανισμό, εξαιτίας της μεγάλης διαπιδυτότητας των κυττάρων. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο τα θαλασσινά ψάρια πεθαίνουν όταν μεταφερθούν σε γλυκό νερό και ψάρια του γλυκού νερού πεθαίνουν αμέσως μόλις τοποθετηθούν μέσα σε απεσταγμένο νερό, γιατί καταστρέφονται τα ερυθρά αιμοσφαίρια (αιμόλυση). Το πόσιμο νερό περιέχει διαλυμένο οξυγόνο, άζωτο, διοξείδιο του άνθρακα, ελάχιστα ίχνη οργανικών ουσιών, καθώς και ίχνη φυτικών μικροοργανισμών.
[Επεξεργασία]Γλυκό νερό

Με το όρο γλυκό ύδωρ χαρακτηρίζεται σε αντίθεση προς τη θάλασσα κάθε υδάτινη έκταση με γλυκό νερό π.χ. λίμνες, ποταμοί. Για την περίπτωση αυτή έχει ορισθεί ειδική γραμμή φόρτωσης πλοίου (μέγιστου δυνατού φορτίου) που ονομάζεται γραμμή φόρτωσης γλυκέων υδάτων (fresh water line). Επίσης στα πλοία, χαρακτηρίζεται γλυκό νερό το νερό που τοποθετείται στις δεξαμενές γκυκέου ύδατος (fresh water tanks) για διάφορες χρήσεις.
[Επεξεργασία]Έλεγχος του πόσιμου νερού

Το πόσιμο νερό πρέπει να εξετάζεται φυσικώς (θερμοκρασία, διαύγεια, γεύση, οσμή), χημικώς (ποιοτικός και ποσοτικός έλεγχος ουσιών, σκληρομετρία), μικροσκοπικώς (έρευνα μικροοργανισμών), βακτηριολογικώς (καλλιέργεια των μικροβίων του νερού) και τοπογραφικώς (θέση πηγής, διαδρομής του νερού).
[Επεξεργασία]Το πρόβλημα της λειψυδρίας

Εξαιτίας της ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού της γης , της μαζικής κατανάλωσης , της κατάχρησης των φυσικών πόρων και της μόλυνσης του νερού η διαθεσιμότητα του πόσιμου νερού δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες της σύγχρονης εποχής και διαρκώς μειώνεται . Για αυτό το λόγο , το νερό αποτελεί στρατηγικής σημασίας αγαθό σε όλη την υφήλιο και αιτία για πολλές πολιτικές διενέξεις . Πολλοί έχουν προβλέψει ότι το καθαρό νερό θα γίνει το πετρέλαιο του μέλλοντος καθιστώντας τον Καναδά με τα πλεονάζοντα αποθέματα νερού την πιο πλούσια χώρα του πλανήτη . Σύμφωνα με την έρευνα της UNESCO που πραγματοποιήθηκε το 2003 για τα παγκόσμια αποθέματα νερού , στα επόμενα 20 χρόνια η ποσότητα του νερού που αναλογεί στον καθένα προβλέπεται να μειωθεί κατά 30% . 40% από τους ανθρώπους που ζουν στη γη δεν έχουν επαρκές νερό ακόμα και για υποτυπώδη υγιεινή . Περισσότεροι από 2,2 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν το 2000 από ασθένειες που σχετίζονται με την κατανάλωση μολυσμένου νερού ή με ξηρασία . Το 2004 , σε μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε από τη φιλανθρωπική οργάνωση WaterAid αναφέρεται ότι στη Βρετανία ένα παιδί πεθαίνει κάθε 15 δευτερόλεπτα από ασθένειες που σχετίζονται με το νερό . Το πόσιμο νερό - τώρα πολυτιμότερο από κάθε άλλη φορά στην ιστορία λόγω της εντατικής χρησιμοποίησης του στη γεωργία , στη σύγχρονή βιομηχανία και στην παραγωγή ενέργειας - χρειάζεται καλύτερη διαχείριση και λογική χρήση εάν δεν επιθυμούμε να ζήσουμε τραγικές καταστάσεις στο μέλλον.
[Επεξεργασία]Διάφορα

Από το 1992, η 22η Μαρτίου κάθε έτους έχει καθιερωθεί από τη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ως η παγκόσμια μέρα για το νερό.